Sakramenty i pogrzeb

Spowiedź Św.

przez cały tydzień:
przed Mszą Św.

Chrzest Św.

Wymagane dokumenty:

• akt urodzenia dziecka (odpis z Urzędu Stanu Cywilnego)
• wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców
• dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, wiek, wyznanie, zawód, adres zamieszkania)
• zaświadczenia z parafii zamieszkania chrzestnych o praktykowaniu wiary

I Komunia Św.

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu dziecka
• jeśli dziecko nie należy do naszej parafii należy przedstawić zgodę własnego proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej

Bierzmowanie

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
• w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej

Małżeństwo

Wymagane dokumenty:

• aktualne, tj. z datą do 3 miesięcy wstecz, metryki chrztu „świeżość” metryki daje pewność, że nie ma mowy o bigamii lub innej nieprawidłowości, ponieważ na metryce chrztu odnotowuje się zawarte małżeństwo kościelne, święcenia lub śluby zakonne, czasem poświadcza się też sakrament bierzmowania,
• dowody osobiste,
• ostatnie świadectwo katechizacji,
• świadectwo bierzmowania (o ile nie odnotowano na metryce chrztu),
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej,
• zaświadczenie z Poradni Życia Rodzinnego,
• zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.

Namaszczenie chorych

Przygotowanie do udzielenia sakramentu chorych

Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą. Na tak przygotowanym stoliku kładzie kapłan Najświętszy Sakrament oraz oleje. Dobrze jest przygotować szklankę z wodą dla popicia Hostii przez chorego. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy. 

Jeżeli chory chce wyspowiadać się z grzechów, członkowie rodziny powinni wyjść z pokoju, ale dobrze by było, gdyby po zakończeniu spowiedzi wrócili i włączyli się w dalszą modlitwę.

​

Kto i kiedy może przyjąć namaszczenie chorych

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wierny znajdzie się w niebezpieczeństwie na skutek choroby lub starości. Sakrament ten może zostać ponownie udzielony, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze. 

Podstawą do przyjęcia sakramentu namaszczenia jest stan łaski uświęcającej (spowiedź i komunia św.).

Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim, osobom niepraktykującym, nie wierzącym.

Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić:

    •    choremu przed operacją chirurgiczną, jeśli przyczyną operacji jest niebezpieczna choroba,

    •    osobie w podeszłym wieku, jeśli widać, że opuszczają ją siły fizyczne lub znajduje się w kalectwie, niedołęstwie. Osoba starsza może zawsze przystąpić do tego sakramentu,

    •    dzieciom można udzielić namaszczenia chorych jeśli osiągnęły taki poziom umysłowy, że ten sakrament może im przynieść pokrzepienie,

    •    choremu, który stracił przytomność lub używanie rozumu, jeśli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiłby o to, gdyby był przytomny. Wynika stąd, że w zwyczajnej sytuacji ksiądz może udzielić sakramentu tylko wtedy, gdy zna tę osobę, która jest już nieprzytomna, lub ktoś w sposób odpowiedzialny mógłby zaświadczyć, że jest to osoba ochrzczona, praktykująca i na pewno pragnęłaby przyjąć sakramenty Kościoła w niebezpieczeństwie śmierci,

    •    w wielkim zgromadzeniu wiernych np. w czasie pielgrzymki, spotkania diecezjalnego, dni chorych dla danego miasta lub parafii, zjazdu stowarzyszeń chorych jednak pod warunkiem odpowiedniego przygotowania duszpasterskiego chorych mających przyjąć sakrament namaszczenia. W takim zgromadzeniu do sakramentu powinny przystąpić tylko osoby poważnie chore, kalecy, inwalidzi, osoby starsze wcześniej jednak należy dać im okazję do spowiedzi świętej.

Nigdy nie udziela się sakramentu namaszczenia umarłym. Ksiądz wezwany do chorego, który już umarł, tylko modli się za zmarłego aby uwolnił go od grzechów i przyjął do swego Królestwa. Jeśli istnieje poważna i uzasadniona wątpliwość, czy chory rzeczywiście już umarł można udzielić mu sakramentu namaszczenia warunkowo.

Pacjenci przebywający w szpitalu są pod opieką duszpasterską księży kapelanów, którzy także mogą udzielić tego sakramentu. Informacja o możliwości kontaktu z kapelanami jest zwykle dostępna na dyżurce pielęgniarek na oddziale.

Pogrzeb